Tryby rzeczywistości zmieniają swoje położenia. I dzieje sie to nieustannie, nie pomoże zamknięcie oczy, czy zamrożenie serca. O tym jest uczucie rozpaczy. Dotychczasowa perspektywa, w to co wierzyliśmy, obraz rzeczywistości do którego sie przyzwyczailiśmy, czy który trzymamy w poczuciu lojalności wobec rodziców czy społeczeństwa – rozpada się.

Zamrożona rozpacz, zatrzymuje w czasie i sprawia, że grzęźniemy. Jednym symptomów jest to, że miejsce pracy, czy związek jawi nam się jako więzienie.

Pozwolenie rozpaczy dojść do głosu pozwala puścić przywiązania i połączyć się z tym co ważne i aktualne.

To był jeden z tematów ustawień w Olsztynie.